Bu Böyle Devam Etmez...[5]

Bilgisayar başındasın.Sevdiğin kız da internette ama sana yazmıyor.Sende gurur yapıyorsun.'İlk o yazacak'diye.
Kişisel iletin durmadan değişiyor.Amaç biraz da olsa dikkatini çekmek.
Birden o kızın yazdığını görüyorsun.
Ekranda 'Selam' yazmakta.
Sen güya çok gururlusun ya,2 dakika geç yazıyorsun.
'Selam'...
Kız;
'Naber ya Nasıl gidiyor?'
Sen 2 dakika daha boş gözlerle ekrana bakıp yazıyorsun...
'İyi gibi ya.Hadi iyi diyelim iyi olsun...Sen nasılsın?'
Kız;
'Bende iyiyim ya.'
Çok mutlusun kız sana yazıyor.Sen ona.Her an aranızda birşey olabilir.
Kız;
'Canım bişey sorcam sana...'
Sana 'Canımmmmm' dedi.Kalbin deli gibi atıyor ama heyecanını belli etmeden yazıyorsun.
'Tamam söyleyebilirsin :)'
Kız;
'Kontör atabilirmisin ya?'
İşte mutluluk,heyecan,mutsuzluk,sinir,kin ve acı duygularının birbirine girdiği an budur.
Bu durumda içinden camdan atlamak gelebilir atlayabilirsin.
Ben atlayamıyorum zemin katta oturuyoruz çünkü.



En sevmediğim yerler asansörlerdir.
Yabancılar küçücük kutu gibi bir yerde yalnız inip çıkarlar.Karşındakini tanımıyorsun.Gözlerini bakmamak için hep yukarı bakıyorsun.Bide asansörden indiğinde 'İyi günler','iyi akşamlar'demen gerek(nezaketen).Hadi tam diceksin,ya adam seni takmazsa.O utançla yaşıyabilicekmisin?
Asansör fantezisine de karşıyım abicim.



Yıllardır süre gelen en büyük savaş;
National Geographic vs. Discovery Channel