Uzaktan kumandalı araba

Ne kadar masum geçti küçüklük...
Daha dün gibi babamın uzaktan kumandalı arabayla eve gelişi.ne kadarsa mutluydu o.
sanki kendisi için almıştı arabayı.zaten o oynuyor diye sıra bir türlü bana gelememişti.
ne yazık ki uyku vaktimde gelmişti.

Ben her çocuk gibi sütümü içip uyumadım.Yada kendi yatağımda oyuncak ayıma sarılıp kafamı yastığa koyupta uyumadım.Korkağın tekiydim.Her zaman anne ve babamla uyudum.Onlarsız bir gecem geçmemişti.
Ana kuzusumuydum?
'Hayır'
Sadece bir vampirin yada başka türlü yaratıkların beni yemesinden korkuyordum.
O korkular geçincede yerini Hırsız korkusu aldı.Beni öldürebilirdi.Karnımı deşebilirdi...
Bu düşünceler beynimin bir yerinde yuva ededursun...çoktan uykuya varmışrım.

Sabah boynumda delik varmı diye baktığımda,her zamanki gibi hiçbirşeyim yoktu.
Annemi uyandırdım.sabahları çıkan o kalın sesimle;
'Anne ben acıktım' dedim

Annem isteksiz bir biçimde yatakdan kalktı ve tuvalete gitti.
Bende o sırada televizyonu açıp oynamakta olan ve herzaman gülen 'Şirinler'i izliyordum.Aklımdaki tek soru'acaba banada da görünürlermiydi'
Annem tuvaletten çıkınca;
'Anne ben uslu bir çocukmuyum?'diye sordum
Annem;
'Uslusun tabiki bebeğim'dedi.
15 dakika daha izledim ''Şirinler'i'' çünkü annem yemekleri yapmış hatta sofrayı bile hazırlamıştı.
Yemeğimi yedikten sonra arabalarımla oynadım.

'Çocukluk...ne yapacağımızı bilemeden hatta yapmadan bile mutlu olduğumuz zaman değilmdir?O saflık o içtenlik...'

Her zamanki gibi yapıcak birşeyler bulmuştum...

Nedense her ney yapıyorsan bıraktım.Çünkü artık neyaptığımı bilecektim...

Dün babamın eve getirdiği uzaktan kumandalı araba orda duruyordu.Ahh nasılda unutmuşum...
Kumandasını elime aldım sürmeye çalıştım.ama olmuyordu araba galiba bozulmuştu.birazcık kurcaladım olmamıştı.babam buna çok üzülecekti.onun üzülmesini istemiyordum.o yüzden malzeme çantasından çekiç ve tornavida aldım.arabanın başına geçip çekiçle vurmaya başladım.sonunda içi açılmıştı bürsürü tel ve kablo vardı ve sanırım sorun belliydi,yada ben öyle sanmıştım

Bana fazla gelen kablolardan bir kaçını kestikten sonra,kumadayı elime alıp tekrar çalışmasını denedim.Ama olmuyordu araba artık çalışmıyordu ve babam buna çok üzülecekti...

Akşam babam kapıdan içeri gelmeden kucağına atladın ve öpmeye başladım.
annem çabucak mutfağa gelip yemek yememizi istedi.Annem karnıbahar yemeği yapmıştı.Pek fazla sevmezdim ama ikisininde zorlaması sonucu bitirdim.
Babam üstünü giyindikten sonra salona gitti.babama üzgün bir ifadeyle;
'Babacım araba artık çalışmıyor tamir ettim ama çalışmadı'dedim
Benim odama doğru yürümeye başladık,
Babam benim odama girdikten sonra arabayı gösterdim
Çok sinirlenmişti.
'Bunu senmi yaptın'dedi.Darmadağın olmuş arabayı işaret ederek.
Ben ise korkarak;
'Evet dedim'
Babam elini savurdu ve yüzüme bir tokat attı...

Yaptıklarımızın sonucu iyi olsa bile kendimiz sorumluyuz...

Herze-gü<